Cambodja, de eerste indrukken
Door: Addie
Blijf op de hoogte en volg Hans Metz en/of Addie Niesthoven
09 Februari 2019 | Cambodja, Takeo
Het fietsrouteboekje van Bernadette Speet begeleidt ons nog tot aan de grens van Cambodja. Vanaf hier moeten we het zelf uitzoeken. Geen tracks meer met de minst drukke weggetjes. Geen lijstje met hotels, bezienswaardigheden, tips. Pas op, schrijft ze ons, Cambodja is echt een politiestaat geworden...
Vol verwachting gaan we een nieuw land binnen.
Het is vol, druk, heet en stoffig, niets bijzonders dus. Maar de scooters: ze stouwen er nog meer bovenop dan in Vietnam! Grote manden aan weerszijden, een plank daarop en nog eens twee grote pakken. Daar bovenop zit ontspannen de passagier, vaak met nog een paar tassen. Er wordt bijna niet getoeterd, geen karaoke en reclametoeters langs de weg, heerlijk stil! Wel zijn er meer auto's en er wordt harder gereden. Het soepele met elkaar meebewegen, zoals in Vietnam, ontbreekt hier.
We fietsen door tot Kep, een lief klein plaatsje aan zee, met veel toeristen. Het is donker als we een hotel vinden, bijna alles is vol vanwege Chinees Nieuwjaar. In een parkje staan rijen eet- en drinkstalletjes. Er liggen matjes op de grond waar mensen - slippers uit - op zitten te eten. Langs het strand zijn verhoogde vloertjes met zo'n matje - hangmat erbij, dakje erboven - waar families zitten te eten. Kinderen rennen en spelen er omheen. En alles weer zonder herrie!
In de ochtend ontdekken we dat er hier ook gewoon koffie is, niet alleen de ijskoffie met mierzoete gecondenseerde melk, maar zelfs grote koppen warme cappuccino. Wat een genot.
Al om 7 uur zitten we op de fiets, maar we komen niet ver. Er is zoveel te zien. Nog meer afval langs de weg dan in Vietnam. Grote varkens in de modder, graatmagere witte koeien, moslimmeisjes op de fiets, een vlak landschap met af en toe een los bergje (louter decoratief, je hoeft er niet overheen te ploeteren). Natte velden waar bergjes zout uitsteken, peperkwekerijen, prachtig bewerkte toegangspoorten, boeddhabeelden, en opschriften in een rond schrift dat we niet kunnen lezen.
En we komen Roy tegen, een Nederlander die al jaren in ZO-Azië rondfietst en nuttige tips voor ons heeft.
Kampot is daarom pas onze tweede overnachtingsplaats. Koloniale huizen in de binnenstad en langs de rivier, een zeer matig regionaal museum waar we niet veel wijzer worden. Maar wel een aangename rivieroever, bruggen en kades kleurrijk verlicht in de avond. En: een standbeeld van de doerian, de beroemde stinkvrucht.
Helaas, na de stad houdt ook het asfalt op. Kiezels, gaten, stof! Vrachtwagens, bussen, scooters beconcurreren elkaar om elke vrije meter weg. Na een half uur zien we in: dit gaan we niet doen! Terug, en met een grote omweg over kleinere wegen - ook niet heel best - komen we in Kampong Trach.
Onderweg, als Hans slaapt in een hangmat, spreek ik een jonge man die vertelt waarom de wegen zo slecht zijn (door natuurverschijnselen als heftige regens en corruptie; van elk miljoen bestemd voor wegonderhoud komt maar de helft bij de wegen terecht).
Dit land is veel armer dan Vietnam, minder kleurrijk, maar veel meer mensen spreken Engels!
-
09 Februari 2019 - 18:51
Mieke:
Wat een leuk verslag en verschil met Vietnam. Ik ben benieuwd naar het vervolg van jullie reis. -
10 Februari 2019 - 13:29
Gaby:
Wat een verschil met Vietnam. Wel lekker rustig dus.
Mooi beschreven deze reis, lees het met plezier vanuit ons heerlijke huisje in Arnhem. Ben nog steeds niet jaloers, maar geniet van de verhalen.
Geniet van jullie koffie!
Liefs van mij -
11 Februari 2019 - 18:21
Zahra Rasuli:
Wat een leuk verslag met verschlinde culturen ik wens voor jou en meneer hanz met goede vacantie . -
12 Februari 2019 - 04:59
Marcus:
Mooi verslag. grappig dat je het verschil tussen landen kunt zien vanaf de fiets.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
