Scooters, oorlog en massage
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Hans Metz en/of Addie Niesthoven
23 Januari 2019 | Vietnam, Cà Mau
De overheersende indruk die wij van Vietnam hebben, is de ontelbare hoeveelheid scooters waarmee iedereen zich hier verplaatst. De straten zijn ervan vergeven. Ze halen je links en rechts in, en maken de bocht naar links zo kort mogelijk. Scooters, motorfietsen, brommers, alle soorten. Sommige fungeren als goederentransport en zijn hoog en breed beladen. Andere vervoeren man, vrouw en een of twee kinderen. En ze toeteren voortdurend.
In de stad komt daar het geluid bij van straathandelaren die hun waren aanprijzen met een eigen geluidsinstallatie, om boven het verkeerslawaai uit te komen.
We hebben al gauw geleerd hoe je moet oversteken - lopend of met de fiets - aĺs er vijf, zes rijen scooters op je af komen. Gewoon de straat op lopen, beetje uitkijken, en erop rekenen dat de gemotoriseerde medeweggebruikers ook uitkijken. Dat doen ze. Ze rijden keurig om je heen.
Een andere overheersende indruk is dat de Vietnamezen bijzonder aardige mensen zijn. Voortdurend worden we vriendelijk begroet als we op de fiets langskomen, kinderen roepen 'hallo!' ; en overal waar we binnen komen worden we met een glimlach ontvangen.
Vietnam was in mijn hoofd nog verbonden met de oorlog. De Amerikaanse bezettingsoorlog met napalmbombardementen en andere gruwelijkheden. Het was in de tijd (1965) dat ik bij het Amerikaanse consulaat in Amsterdam tegen de gevel klom en het grote metalen schild eraf haalde. Vietnam zou naar het stenen tijdperk worden teruggebombardeerd. Maar dat is niet gelukt. In 1975 werden de laatste Amerikaanse militairen geevacueerd met een helikopter vanaf het dak van hun ambassade.
Een enkele keer zien we een oorlogskerkhof met eindeloze rijen witte steentjes. Maar intussen hebben de nijvere Vietnamezen hun land de laatste 45 jaar er weer helemaal bovenop gebracht.
Van de opschriften op straat snappen we niks. Ja, enkele bekende woorden: cafe, karaoke, massage. Ik heb vaak rugpijn dus ik wil me wel laten masseren. In het hotel loop ik naar de massage-afdeling. Massage kost 100.000 dong (4 euro) plus fooi. Een vriendelijke jongedame helpt me met uitkleden en gaat een beetje aan het wrijven. Dan gebaart ze dat ik ook mijn fietsbroek moet uitdoen. Maar ik wil het gat in m'n buik en de katheter die daar uit bungelt niet laten zien. Daar gaat m'n happy end, jammer!
-
24 Januari 2019 - 15:14
Riekie:
Ha daar,
Leuke verslagen en boeiende foto's!
Is er wat mis gegaan met deze aflevering?
Deze komt alleen te voorschijn als je aflevering 3 opent, je kunt hem dan openen in de kolom links(afleveringen). Is niet in de E-mail verschenen.
We kijken uit naar een volgend verslag en foto's.
groetjes Bruno en Riekie -
24 Januari 2019 - 21:33
Hans Metz En/of Addie Niesthoven :
Dank voor je opmerkzaamheid, Riekje! 'T is geregeld nu. -
25 Januari 2019 - 05:43
Freda:
Indrukwekkend! Maar kost wel energie, zo'n soort vakantiereis. Ik vind die berichten erg interessant en spannend. Maar zelf zou ik er niet meer aan beginnen. Vandaag komt Veronica naar mijn nieuwe woning kijken, en morgen komt Thomas klussen. Er moeten nog gaten worden geboord...en meer.... leuk dat we nu in de zelfde buurt wonen. Gisteren waren T. en W. bij me eten. En op woensdag ga ik met Willem samen over de markt. Maandag schilderen, s' avonds sjoelen, di knutselen. en Akke komt vaak even langs thee drinken en/of waandelen. Het is hier leuk en gezellig, heb ook een leuke buurvrouw, Margreet.
Ik wens jullie verder sterkte en plezier daar en kijk uit naar de nieuwe berichten!
l.g. fre -
25 Januari 2019 - 06:43
Janka:
Haha, leuk verslag in drie delen, dat veel zegt over jullie dagelijks welzijn, de omgeving en gedachten.
Ik heb de Wiki over Vietnam en de Mekongdelta er even op nageslagen, details weet ik niet uit mijn hoofd.
Natuurlijk herinner ik me de slopende Vietnamoorlog (Johnson moordenaar).Daarvoor al was er de Indochinese oorlog met Frankrijk en erna die met Cambodja. En nog een hongersnood er bovenop. Des te opmerkelijker dat de Vietnamezen nu 6% groei per jaar hebben. Zoiets als in China denk ik.
Jullie rijden in het vlakke gedeelte begrijp ik. Blijf je dat ook doen?
Gisteravond zag ik in Theater aan de Rijn, waar ik vrijwilligerswerk doe, een stuk over het boek De minnaar van Marguerite Duras. Dat speelt in Indochina. De Mekongrivier is er heel aanwezig. Exotische sfeer.
Heb het leuk en goed, jullie! In gedachten ben ik er (soms) ook, in welk verband dan ook.
Janka -
25 Januari 2019 - 06:46
Gaby:
O wat ben ik niet jaloers op jullie. Die herrie van het verkeer in China zit nog altijd in mijn hoofd. Ook die volgeladen scooters, al is dat wel een leuk gezicht. Grote verschil is dat er in China waar wij waren niemand vriendelijk was en ook geen gedag zei.
Ik vind jullie maar dapper hoor, fietsen in de chaos.
Maar jammer Hans, dat er geen heppie ending was, hoop dat ze wel echt gemasseerd heeft en dat dat heeft geholpen.
Veel plezier nog daaro. -
28 Januari 2019 - 14:56
Andy:
Goed om te lezen dat Vietnam hun land er weer goed bovenop hebben gebracht! Blijf uitkijken met oversteken van de straten. Voor 4 euro een beetje wrijven door een vriendelijke jongedame, haha.. tocch jammer van die katheter want een happy end had je vast ook beeldend kunnen beschrijven :-).
Veel plezier nog en let goed op elkaar! -
31 Januari 2019 - 09:33
Trees:
Hoi Addy en Hans,
Leuk jullie reis zo een beetje te kunnen volgen.
Genieten jullie nu van de zon? Wij van de vorst.
Gelukkig niet gevallen en niets gebroken. Enkele mensen in mijn omgeving wel.
Het fietsen in druk verkeer zal jullie toch wel vertrouwd voorkomen.
Jammer Hans dat je niet van de volledige massage hebt kunnen genieten.
Wel een uitdaging ondanks beperkingen zo'n reis te ondernemen.
Ik ga dadelijk de kinderen van Tim van school halen.
Hier alles oké. Nog een fijne reis en tot hoors.
Hartelijke groet Trees.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
