Aankomst in Cairo
Door: addieenhans
Blijf op de hoogte en volg Hans Metz en/of Addie Niesthoven
16 Maart 2011 | Egypte, Caïro
Wat saai was het in het vliegtuig, 5 uren lang, en wat snel en onbeschadigd kregen we onze fietsen weer terug op het vliegveld van Cairo! In de minibus - de fietsen op het dak - kregen we de eerste indrukken van Cairo in het donker. Grote gebouwen, palmbomen, muurschilderingen en een enorme hoeveelheid auto's op de lange weg naar de stad. De chauffeur rijdt een extra rondje over het Tahrirplein. Het Egyptisch Museum ligt er stil bij, er staan geen tenten meer. Wel nog een paar legertanks. Het is druk op straat. Op terrasjes televisieschermen met een voetbalwedstrijd. Ons hostel ligt langs de Nijl, in het centrum.
Onze eerste dag in Cairo gebruiken we om rond te fietsen. Eerst in het centrum, dan over de Nijlbruggen naar de stadsdelen Dokki en Mohandissin.
We zien toeristen bij het Egyptisch Museum, maar niet veel. Wel veel soldaten, vaak zittend op hun tanks, naast zandzakken. Ze bewaken niet alleen het museum, ook de Amerikaanse en Russische ambassade, de nattionale bank, en ze zien er vriendelijk uit. Sommigen zwaaien naar ons.
We hebben bekijks op onze fietsen. Veel mensen groeten, 'welcome in Egypt', sommige vrouwen steken hun duim naar Addie op. Leuk!
De straten zijn overvol, overal. Drie rijen dik over twee rijstroken. Ambulances met hun sirenes aan gaan nauwelijks harder dan de rest: er is geen ruimte. Er zijn veel brede wegen, waar het onmogelijk lijkt om over te steken. Maar het gaat allemaal niet zo hard. Het gaat er niet agressief aan toe; gewoon kijken waar je nog een gaatje vindt. Voetgangers lopen tussen de auto's door, zelfs mensen in een rolstoel manoeuvreren zich heelhuids naar de overkant. Niet aarzelen en rustig blijven.
De lucht is dik van de benzinedampen. Een verstopte neus en dikke ogen levert dat op. Na een dag fietsen hebben we pijn in de schouders omdat je zo geconcentreerd moet fietsen. Steeds de vinger bij de rem houden. Vaak afstappen, even de hoge stoep op. Zigzag tussen de rijdende auto's door. We hebben vandaag vijf andere fietsen gezien,een ezelskar, een paard-en-wagen en ongeveer 2 miljoen auto's.
Behalve de mensen van het hostel, en andere dienstverleners hebben we nog geen Egyptenaren gesproken. Wel zagen we al twee demonstraties. De eerste was van een gezin: man, vrouw en vier kinderen. Ze droegen borden met teksten, en de man riep luid, steeds hetzelfde. Er stond een politiebusje bij, maar de man werd ongemoeid gelaten. Dat is vrijheid van meningsuiting. Nieuw hier. Hans begreep van omstanders dat het om een arbeidsconflict ging.
De volgende demonstratie was veel massaler, en ging ook om een arbeidsconflict. Medewerkers van een hotel wilden een vast dienstverband in plaats van losse contracten. Zij hadden spandoeken, een paar trommelaars, en nationale vlaggen. De stemming leek enthousiast en uitgelaten. Veel passerende auto's toeterden mee.
Onze eerste dag in Cairo gebruiken we om rond te fietsen. Eerst in het centrum, dan over de Nijlbruggen naar de stadsdelen Dokki en Mohandissin.
We zien toeristen bij het Egyptisch Museum, maar niet veel. Wel veel soldaten, vaak zittend op hun tanks, naast zandzakken. Ze bewaken niet alleen het museum, ook de Amerikaanse en Russische ambassade, de nattionale bank, en ze zien er vriendelijk uit. Sommigen zwaaien naar ons.
We hebben bekijks op onze fietsen. Veel mensen groeten, 'welcome in Egypt', sommige vrouwen steken hun duim naar Addie op. Leuk!
De straten zijn overvol, overal. Drie rijen dik over twee rijstroken. Ambulances met hun sirenes aan gaan nauwelijks harder dan de rest: er is geen ruimte. Er zijn veel brede wegen, waar het onmogelijk lijkt om over te steken. Maar het gaat allemaal niet zo hard. Het gaat er niet agressief aan toe; gewoon kijken waar je nog een gaatje vindt. Voetgangers lopen tussen de auto's door, zelfs mensen in een rolstoel manoeuvreren zich heelhuids naar de overkant. Niet aarzelen en rustig blijven.
De lucht is dik van de benzinedampen. Een verstopte neus en dikke ogen levert dat op. Na een dag fietsen hebben we pijn in de schouders omdat je zo geconcentreerd moet fietsen. Steeds de vinger bij de rem houden. Vaak afstappen, even de hoge stoep op. Zigzag tussen de rijdende auto's door. We hebben vandaag vijf andere fietsen gezien,een ezelskar, een paard-en-wagen en ongeveer 2 miljoen auto's.
Behalve de mensen van het hostel, en andere dienstverleners hebben we nog geen Egyptenaren gesproken. Wel zagen we al twee demonstraties. De eerste was van een gezin: man, vrouw en vier kinderen. Ze droegen borden met teksten, en de man riep luid, steeds hetzelfde. Er stond een politiebusje bij, maar de man werd ongemoeid gelaten. Dat is vrijheid van meningsuiting. Nieuw hier. Hans begreep van omstanders dat het om een arbeidsconflict ging.
De volgende demonstratie was veel massaler, en ging ook om een arbeidsconflict. Medewerkers van een hotel wilden een vast dienstverband in plaats van losse contracten. Zij hadden spandoeken, een paar trommelaars, en nationale vlaggen. De stemming leek enthousiast en uitgelaten. Veel passerende auto's toeterden mee.
-
17 Maart 2011 - 08:27
Freda:
goed te horen, hoe het jullie vergaat! Wat een stad moet dat zijn. Hoe lang willen jullie er blijven? verder goede reis en ik ben altyd blij met voorzetting van het reisverslag!
Liefs van freda -
17 Maart 2011 - 09:30
Nanna:
Hallo Hans en Addie
Leuk om weer wat van jullie te horen. Boeiend allemaal. Heel bijzonder.
Ik wens jullie veel voorspoed en ik ben benieuwd naar een volgend reisverslag.
Liefs,
Nanna -
17 Maart 2011 - 11:42
Cathelijne:
Fijn dat jullie veilig aangekomen zijn. Ben benieuwd naar jullie gesprekken met de mensen daar. Liefs, Cath -
17 Maart 2011 - 18:23
Riekie:
We hebben ons aangemeld om jullie belevenissen te vernemen. Blijven jullie in Cairo of gaat de reis nog verder door Egypte??
tot een volgend bericht,
groetjes Bruno en Riekie -
18 Maart 2011 - 14:22
Aat V. Borssum Waalk:
Hallo Addie en Hans, ben benieuw waar jullie allemaal naar toe gaan daar, zijn nogal grorte afstanden, en weet niet wat het nieuwe regime toestaat van het oude mocht je niet veel. de oiases aan de westzijde van de Nijl zijn Mooi en leuk door de zwarte e witte woestijn op de asfalfwegen misschien met de bus omdat de afstanden nog al veel zijn.
Of wordt het de delta.
Groetjes
Aat en Marian.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
