8 april op het Tahrir plein

Vrijdag 8 april is er weer een grote betoging op het Cairose Tahrir plein. Ze hebben een motto: vrijdag 1 april was het 'Red de revolutie', vrijdag 8 april 'Dag van de schoonmaak'. De demonstranten vinden dat de nieuwe machthebbers te weinig haast maken met het vervolgen van de leiders van het oude regime.
Uit wikipedia, trefwoord 'Egyptian Revolution 2011' over deze dag: Hundreds of thousands of demonstrators again filled Tahrir Square, criticizing the ruling Supreme Council of the Armed Forces for not following through on revolutionary demands. They demanded the resignation of remaining regime figures and the removal of Egypt’s public prosecutor due to the slow pace of investigations of corrupt former officials.
We moeten ervoor uit Ismailia aan het Suez kanaal naar Cairo komen. De bus doet er ruim 2 uur over.

Als we om half 1 uit de metro omhoog komen, kunnen we niet meteen doorlopen. Iedereen ligt op de knieën, en het allah akbar klinkt luid over het plein. Na bijna 4 weken in dit van religie doordrenkte land zijn we toch even met stomheid geslagen. Honderdduizend(en?) mensen, actievoerend voor een nieuw en democratisch Egypte, met veel verschillende wensen en opvattingen, en bijna eensgezind gehoorzamend aan de gebedsoproep.
Het is geweldig om hier bij te zijn. Zo veel mensen bij elkaar. Er heerst een vrolijke en ontspannen sfeer. Het plein is heel groot, en langs de randen zijn overal geïmproviseerde podia, soms van een vrachtwagen, waar mensen om de beurt het woord voeren. Ze geven elkaar de microfoon door. Meest jonge mannen, een enkele oudere man, een enkele vrouw. Het lijkt erop dat hier verschillende partijen of stromingen aan het woord zijn. De toespraken klinken fel en verbeten en worden afgewisseld door spreekkoren. Er worden hier en daar pamfletten uitgedeeld. Ik pak ze aan maar begrijp er natuurlijk niets van. Er staat ook een milieugroep. Die herkennen we aan de plaatjes en enkele Engelse woorden.

Een man houdt een 3 meter hoog bord omhoog met een puntsgewijze tekst. Waarschijnlijk de eisen van de demonstranten.
Overal wordt druk gefotografeerd en gefilmd en soms worden wij ook - duidelijk herkenbaar als toeristen - als bezienswaardigheid gefotografeerd. Een paar maal worden we aangesproken en wordt onze mening gevraagd.
Er wordt een gigantisch grote (lange) Egyptische vlag rondgedragen. We staan eronder als honderden jonge mannen en enkele vrouwen 'm over ons heen bewegen. Mensen met drie potjes verf - rood, wit en zwart - die de Egyptische vlag op je hand of je gezicht verven. En veel verkopers natuurlijk, van vlaggen, eten en drinken, 25januari-emblemen.

Op verschillende plekken zitten vrouwen en kinderen op de grond, eten en kletsen. Het is een grote uitgaansdag.
Politie of leger laten zich niet zien. Een eigen ordedienst heeft aan de randen van het plein toegangspoortjes ingericht, waar jongeren beleefd vragen of je de inhoud van je tas wil laten zien.
Twee dagen later lezen we op de website van de Volkskrant, dat het de ochtend daarop toch tot gewelddadig optreden van het leger is gekomen. Sommige actievoerders zijn op het plein blijven slapen, voeren scherpere actie omdat ze er niet op vertrouwen dat het leger ook echte hervormingen wil. Veel wijst erop dat ze gelijk hebben....

Die vrijdagochtend hadden we nog twee interessante ontmoetingen in Ismailia. We wilden verhuizen naar een ander hotel, een Youth Hostel (waar we overigens vooral oude mannen zagen rondlopen). De receptionist wil ons niet op één kamer leggen omdat uit onze paspoorten niet blijkt dat we getrouwd zijn. We mogen wel ieder apart op een kamer. Addie boos: 'We have children and grandchildren!' De man zit er duidelijk mee in zijn maag: 'I know', zegt hij. Ik zeg: Ik hoop dat na de revolutie Egypte moderner wordt. 'I hope so'. Maar ja, zo zijn de regels nu nog, volgens hem. Dit hadden we hier nog niet eerder meegemaakt.
De tweede ontmoeting is met een oudere man op een mooie nieuwe fiets. Het blijkt een Zuidafrikaanse ingenieur die bij een aardgasbedrijf werkt. Hij vertelt wat we thuis al in de krant hebben gelezen: dat na 25 januari de politie zich enkele weken geheel had teruggetrokken en de regering de gevangenissen had open gezet. Inwoners vormden burgerwachten om hun eigendommen te beschermen, burgers gingen het verkeer regelen. Hij was een van de weinige expats die zijn gebleven, de meesten zijn tijdelijk gerepatrieerd.
Het aardgas in Egypte is van goede kwaliteit, zegt hij. Exploitatie zou daarom weinig CO2-uitstoot veroorzaken. We vragen waarom hier niet veel meer van wind- en zonne-energie gebruik wordt gemaakt. Dat zou hier prachtig kunnen. Er zijn sinds kort wel windenergie-centrales, vertelt hij en wijst op onze kaart waar: meer naar het zuiden, aan de Rode Zee.