Litouwen: een onbelangrijke maar sympathieke dwerg
Door: Addie en Hans
Blijf op de hoogte en volg Hans Metz en/of Addie Niesthoven
29 Juni 2014 | Litouwen, Klaipėda
Onze eerste overnachtingsplaats in Litouwen is Kudirkos Naumiestis. Een slaperig stadje lijkt het, maar wel met een mooi plantsoen, een museum en een veel te grote kerk. Het dreigt te gaan regenen, daarom vragen we op straat naar een hotel. Dat is er niet, maar we worden voor een habbekrats ondergebracht in een lege woning die de gemeente beheert voor haar gasten.
In het centrum staat een klein monument met een reeks namen. Jonge mannen en een enkele vrouw, overleden in 1947 en 1948. Wat is dat, vragen we de volgende ochtend aan de directrice van het museum die een paar woorden Duits spreekt. 'Partisanen'. In 1947 en 1948? Dat moeten dan strijders tegen de Russische annexatie zijn. De overwinnaars van WO II, Truman, Roosevelt en Stalin die in 1945 Europa onder elkaar verdeelden, hebben vergeten te vragen wat de bevolking er zelf van vond.
Een prima fietsland, Litouwen. Er zijn zelfs fietspaden. Soms langs de autoweg, of door het bos. Alleen: in het eerste geval stoppen ze vaak abrupt als je een paar kilometer de stad uit bent; je duwt je fiets door een greppel en gaat verder over de autoweg. Fietsroutes door de bossen zijn zandig en meer geschikt voor mountainbikes dan voor onze zwaar bepakte toerfietsen. Eenmaal ploeteren we 12 km. lang over een grindweg vol ribbels, als een wasbord.
Het fietspad over de landtong van Klaipeda naar Nida (aan de grens met de Russische provincie Kaliningrad) zou helemaal geasfalteerd zijn. Morgen gaan we het zien! Gelukkig zijn de autowegen van goed asfalt en vrij rustig. Dat moet ook wel, Litouwen is dun bevolkt: bijna tweemaal zo groot als Nederland en er wonen maar 3,5 miljoen mensen.
De eerste dagen in Litouwen zijn we al net zo veel vakantiefietsers tegengekomen als de hele reis door Polen. De eerste dag een bejaarde Duitser (70-plus) op weg naar huis. Hij wilde met de veerboot vanuit Klaipeda terug, maar de veerdienst was opgeheven, dus moest hij helemaal om Kaliningrad heen fietsen, net zoals wij. Verder een paar maal Litouwers. En vandaag in Klaipeda twee Canadezen.
In Klaipeda logeren we bij een WarmShowers-contact. Een jong gezin in een groot huis. Gastheer Gvidas, een dertiger, is een zakenman met veel contacten in Engeland en Rusland. Leuk hoe hij vertelt hoe er tegen Litouwen wordt aangekeken. In Londen: als een onbelangrijke, maar sympathieke dwerg uit het oosten; in Rusland: als een interessant contact met Europa.
Gvidas houdt van extreem sporten. Hij is op zijn racefiets in minder dan vier dagen door heel Litouwen gereden, langs de grens, 400 km. per dag. Een record waar hij veel publiciteit mee haalde. Vorige zomer fietste hij met zijn 10-jarige zoon rond de Baltische zee, in een rustiger tempo.
Toen we vier jaar geleden door Litouwen fietsten, regende het alle dagen. Maar nu op onze vijfde dag hebben we al een paar droge zonnige dagen gehad. Vandaag doen we weer een rondhangdagje, schuilend in cafe's met goede wifi en Europese prijzen. Ik heb die luie dagen nodig, en we blijven zo mooi op schema. Hans berekende, voordat we uit Haarlem vertrokken, dat we - inclusief de rustdagen - gemiddeld een bejaardenafstand van 60 km. per dag zouden rijden. Nu, met ruim 2700 km op de teller klopt dat aardig.
In het centrum staat een klein monument met een reeks namen. Jonge mannen en een enkele vrouw, overleden in 1947 en 1948. Wat is dat, vragen we de volgende ochtend aan de directrice van het museum die een paar woorden Duits spreekt. 'Partisanen'. In 1947 en 1948? Dat moeten dan strijders tegen de Russische annexatie zijn. De overwinnaars van WO II, Truman, Roosevelt en Stalin die in 1945 Europa onder elkaar verdeelden, hebben vergeten te vragen wat de bevolking er zelf van vond.
Een prima fietsland, Litouwen. Er zijn zelfs fietspaden. Soms langs de autoweg, of door het bos. Alleen: in het eerste geval stoppen ze vaak abrupt als je een paar kilometer de stad uit bent; je duwt je fiets door een greppel en gaat verder over de autoweg. Fietsroutes door de bossen zijn zandig en meer geschikt voor mountainbikes dan voor onze zwaar bepakte toerfietsen. Eenmaal ploeteren we 12 km. lang over een grindweg vol ribbels, als een wasbord.
Het fietspad over de landtong van Klaipeda naar Nida (aan de grens met de Russische provincie Kaliningrad) zou helemaal geasfalteerd zijn. Morgen gaan we het zien! Gelukkig zijn de autowegen van goed asfalt en vrij rustig. Dat moet ook wel, Litouwen is dun bevolkt: bijna tweemaal zo groot als Nederland en er wonen maar 3,5 miljoen mensen.
De eerste dagen in Litouwen zijn we al net zo veel vakantiefietsers tegengekomen als de hele reis door Polen. De eerste dag een bejaarde Duitser (70-plus) op weg naar huis. Hij wilde met de veerboot vanuit Klaipeda terug, maar de veerdienst was opgeheven, dus moest hij helemaal om Kaliningrad heen fietsen, net zoals wij. Verder een paar maal Litouwers. En vandaag in Klaipeda twee Canadezen.
In Klaipeda logeren we bij een WarmShowers-contact. Een jong gezin in een groot huis. Gastheer Gvidas, een dertiger, is een zakenman met veel contacten in Engeland en Rusland. Leuk hoe hij vertelt hoe er tegen Litouwen wordt aangekeken. In Londen: als een onbelangrijke, maar sympathieke dwerg uit het oosten; in Rusland: als een interessant contact met Europa.
Gvidas houdt van extreem sporten. Hij is op zijn racefiets in minder dan vier dagen door heel Litouwen gereden, langs de grens, 400 km. per dag. Een record waar hij veel publiciteit mee haalde. Vorige zomer fietste hij met zijn 10-jarige zoon rond de Baltische zee, in een rustiger tempo.
Toen we vier jaar geleden door Litouwen fietsten, regende het alle dagen. Maar nu op onze vijfde dag hebben we al een paar droge zonnige dagen gehad. Vandaag doen we weer een rondhangdagje, schuilend in cafe's met goede wifi en Europese prijzen. Ik heb die luie dagen nodig, en we blijven zo mooi op schema. Hans berekende, voordat we uit Haarlem vertrokken, dat we - inclusief de rustdagen - gemiddeld een bejaardenafstand van 60 km. per dag zouden rijden. Nu, met ruim 2700 km op de teller klopt dat aardig.
-
30 Juni 2014 - 10:45
Marcus:
ha, netjes hóór, zo'n bejaardenafstand! wat grappig dat er een gemeente is zonder hotel maar met een speciale opvang voor gasten, klinkt gastvrij. -
02 Juli 2014 - 22:36
Nanna:
Leuk Addie en Hans de verslagjes!
Ik haal nog niet eens wat jullie een bejaarden afstand noemen. Zondag heb ik 45 km. gefietst, dat is veel voor mij. Misschien nog een beetje meer trainen?
groetjes,
Nanna -
03 Juli 2014 - 10:39
Etha En Raoul:
Lieve Hans en Addie,
Wat heerlijk om 'even met jullie mee te fietsen', wat een aanstekelijk verslag.
Hier is alles wel, fietsten we nog door de Zoetestraat(3km), door naar de duinen en het HansenAddiebankje aan de Oosterplas(8 km)door naar zee.
Veel reisplezier!Etha en Raoul -
03 Juli 2014 - 12:46
Gaby:
Nou, deze 'bejaarde' uit Arnhem is bijzonder trots als ze de 60 km per dag haalt. Met een maximum van drie dagen aaneen. Dus valt het met jullie allemaal nog wel mee denk ik.
Heerlijk om jullie verhalen te lezen. Jammer van de regen daar, maar een goede reden om luie dagen in te zetten. Kunnen we af en toe skypen.
Ik ga nu naar de camping fietsen (wel 20 km!!) en vanavond weer herten en zwijnen spotten.
Veel plezier weer en tot de volgende keer.
Jezusteropeenhoutvlot
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
