Polen is echt wel leuk!
Door: Addie en Hans
Blijf op de hoogte en volg Hans Metz en/of Addie Niesthoven
24 Juni 2014 | Polen, Jeleniewo
Onze laatste stop aan de noordkust is Frombork. Ook hier is een kasteel, en op de vervallen camping bereiden we ons met Wikipedia voor op het bezoek ervan: Copernicus heeft hier rond 1500 gewoond, en er is een museum aan hem gewijd in het kasteel. Hij was een van de rijke heren, die door een goed betaalde kerkelijke functie waar hij niets voor hoefde te doen, was vrijgesteld voor onderzoek. Het lukte hem om zonder in conflict te komen met de kerk de theorie te ontwikkelen en verspreiden dat de aarde niet het middelpunt is van het heelal, maar net als andere planeten om de zon draait.
In de toren hangt een Slinger van Foucault, een leuke proef die aantoont dat de aarde om zijn eigen as draait. Spannend: eerst goed kijken hoe de slinger zwaait. Dan de toren op en neer, en ja: als we even later beneden komen, zwaait de bol duidelijk een stukje meer naar links. Onder het bevestigingspunt hoog in de toren, is de aarde een stukje gedraaid.
We zijn bijna aan de grens met de Russische enclave Kaliningrad. We moeten nu echt van de R1 af. Het routeboekje gaat met de post naar huis; weer een paar ons minder om mee te slepen.
We hebben een eland gezien. Ze rende door het hoge gras tussen twee stukken bos, wij reden er vlak langs. Het was in de avond, wij waren op weg naar een camping in het Mazurische merengebied. Dat vinden wij mooi in Polen: al die bossen, meren en vrij levende dieren. Ooievaars zie je overal. Uit de meeste nesten steken kopjes omhoog, en hier en daar zie je al jonge ooievaars hun vleugels uitslaan, oefenend op de rand van het nest.
Op een nacht liggen we in de tent op een stil plekje in het bos, en horen we geritsel vlak naast ons. We zijn pas nog gewaarschuwd voor wilde zwijnen met jongen, nu verbeeld ik me ook gesnuif, gekras en gebalk in het donkere bos. De nacht duurt maar kort: als ik om half 4 ga plassen, is het al licht en geen beest te zien. Daarna dragen wij met ons gesnurk weer bij aan de geluiden van het bos.
Het weer wordt slechter. Bij ons eerste WarmShowers-adres in de buurt van Elk zijn we net voor de bui binnen. Jörg en Monika wonen in een zelfgebouwd huis, met een enorm stuk grond er omheen, meer dan een vierkante kilometer! Ze verbouwen hun eigen voedsel. We krijgen iets voorgeschoteld dat millet heet, kleine graankorreltjes, die vooral in Afrika worden gegeten. We spelen mens-erger-je-niet met de kinderen. Zoon Theo spreekt accentloos Duits, vader Jörg komt van oorsprong uit de buurt van Hannover.
Buurman Jurek komt langs om te helpen met de bouw van een kas voor tomaten. Jurek is nog bezig met het bouwen van z'n huis: hij is er met zijn vrouw Livia en hun drie kinderen een maand geleden ingetrokken. Ook een derde huis is in aanbouw, en ze zoeken naar meer bewoners. Duurzaam bouwen, biologisch tuinieren en onderlinge hulp zijn de steekwoorden. Maar voordat je blind intekent op dit paradijsje: je moet wel wat kunnen! Jörg is naast boer ook elektricien, en nog veel meer. Hij bouwt en repareert alles zelf. De vrouwen hebben daarnaast een baan in de stad. Tegen een loon zo laag, dat ik voorlopig bij elke uitgave denk: hoeveel uur zou Livia hiervoor moeten werken...
Als we de volgende middag laat terugkeren in Elk, regent het hard. En dat blijft het de komende dagen doen hier in de buurt. Dat betekent binnen slapen, en kleine stukjes fietsen. Of een dag helemaal niet. Onze opmars is even gestuit: Polen zijn we nog steeds niet uit! Nog zo'n 25 km, dan begint Litouwen.
In de toren hangt een Slinger van Foucault, een leuke proef die aantoont dat de aarde om zijn eigen as draait. Spannend: eerst goed kijken hoe de slinger zwaait. Dan de toren op en neer, en ja: als we even later beneden komen, zwaait de bol duidelijk een stukje meer naar links. Onder het bevestigingspunt hoog in de toren, is de aarde een stukje gedraaid.
We zijn bijna aan de grens met de Russische enclave Kaliningrad. We moeten nu echt van de R1 af. Het routeboekje gaat met de post naar huis; weer een paar ons minder om mee te slepen.
We hebben een eland gezien. Ze rende door het hoge gras tussen twee stukken bos, wij reden er vlak langs. Het was in de avond, wij waren op weg naar een camping in het Mazurische merengebied. Dat vinden wij mooi in Polen: al die bossen, meren en vrij levende dieren. Ooievaars zie je overal. Uit de meeste nesten steken kopjes omhoog, en hier en daar zie je al jonge ooievaars hun vleugels uitslaan, oefenend op de rand van het nest.
Op een nacht liggen we in de tent op een stil plekje in het bos, en horen we geritsel vlak naast ons. We zijn pas nog gewaarschuwd voor wilde zwijnen met jongen, nu verbeeld ik me ook gesnuif, gekras en gebalk in het donkere bos. De nacht duurt maar kort: als ik om half 4 ga plassen, is het al licht en geen beest te zien. Daarna dragen wij met ons gesnurk weer bij aan de geluiden van het bos.
Het weer wordt slechter. Bij ons eerste WarmShowers-adres in de buurt van Elk zijn we net voor de bui binnen. Jörg en Monika wonen in een zelfgebouwd huis, met een enorm stuk grond er omheen, meer dan een vierkante kilometer! Ze verbouwen hun eigen voedsel. We krijgen iets voorgeschoteld dat millet heet, kleine graankorreltjes, die vooral in Afrika worden gegeten. We spelen mens-erger-je-niet met de kinderen. Zoon Theo spreekt accentloos Duits, vader Jörg komt van oorsprong uit de buurt van Hannover.
Buurman Jurek komt langs om te helpen met de bouw van een kas voor tomaten. Jurek is nog bezig met het bouwen van z'n huis: hij is er met zijn vrouw Livia en hun drie kinderen een maand geleden ingetrokken. Ook een derde huis is in aanbouw, en ze zoeken naar meer bewoners. Duurzaam bouwen, biologisch tuinieren en onderlinge hulp zijn de steekwoorden. Maar voordat je blind intekent op dit paradijsje: je moet wel wat kunnen! Jörg is naast boer ook elektricien, en nog veel meer. Hij bouwt en repareert alles zelf. De vrouwen hebben daarnaast een baan in de stad. Tegen een loon zo laag, dat ik voorlopig bij elke uitgave denk: hoeveel uur zou Livia hiervoor moeten werken...
Als we de volgende middag laat terugkeren in Elk, regent het hard. En dat blijft het de komende dagen doen hier in de buurt. Dat betekent binnen slapen, en kleine stukjes fietsen. Of een dag helemaal niet. Onze opmars is even gestuit: Polen zijn we nog steeds niet uit! Nog zo'n 25 km, dan begint Litouwen.
-
25 Juni 2014 - 11:29
Janka:
Hallo jullie twee,
Wat vind ik die berichten toch leuk. Prachtig geschreven. Ik zie het zo voor me. Een soort stripverhaal met gesnurk uit een tentje dat midden in de natuur staat. Nee, serieus, een heel mooi beeld, zo tussen de grassen. En het allermooiste licht is als het gaat schemeren, toch?
En, Addie, een uitleg over de slinger van Foucault. Er hing er ooit een in een gothische kerk, ergens in de randstad. En in Kassel, in de orangerie van het Fredericianum, tijdens de vorige Dokumenta. Dank, nu begrijp ik waarom de kabel zo lang moet zijn.
Ik was in 1976 even in dat stuk Polen, in het noorden bij het merengebied, samen met Frans Z. en de driejarige Jethro. We kampeerden op de van staatswege aangewezen terreinen, maar regenden weg. (de staat ging niet over het weer). We aten soms in een soort grote volksgaarkeukens, aardappelsoep. In de winkels was bijna niets te koop. Jethro vond de wel aanwezige blikjes vlees( Frans was geen vegetarier) sterk lijken op het voer dat we thuis aan Tutti, onze kat, te eten gaven.
Wat een gezelligheid heb je dan, bij de mensen die je ontvangen. Ga je soms ook een beetje meehelpen in de tuin? Millet is gierst. Verbouwen ze dat daar??
Liefs, Janka -
26 Juni 2014 - 09:51
Marcus:
Hoi,
hoe zit dat eigenlijk met die slinger, slingert hij dan van noord naar zuid?
idd mooi sprekend beeld van het kamperen in het bos.
Marcus -
26 Juni 2014 - 14:43
Hans Metz En/of Addie Niesthoven :
Die slinger: je geeft hem een zet, geeft niet welke kant op. Zorg dat je een cirkel op de grond hebt, zet daar streepjes o.d. op. Dan zie je dat dat de bol - die nu heen en weer slingert - niet steeds op hetzelfde punt terugkomt, maar gaandeweg naar links draait. Op het noordelijk halfrond dan. Op de evenaar is het weer gans anders, maar die tekst hebben we allebei niet begrepen. -
27 Juni 2014 - 11:57
Hans Metz En/of Addie Niesthoven :
Ja, ik dacht al dat het gierst was. Ze verbouwen het en verkopen het aan biologische winkels en aan mensen die gezamenlijk inkopen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
