Een vrouw op een fiets, hoe vind je zoiets?

Er wordt hier wel gefietst, maar niet veel en natuurlijk alleen door jongens en mannen. We zien mensen naar ons omkijken en lachen. Dat maken ze nooit mee, een vrouw op een fiets. Is ook lastig met die lange rokken. Addie koopt twee leggings om ook de kleine stukjes been te bedekken die onder haar halflange rokken uitsteken. Niemand laat hier meer blote huid zien dan de handen en (meestal) het gezicht. Bijna alle vrouwen en meisjes dragen een hoofddoek en sommigen een boerka met alleen een spleetje voor de ogen. Maar de boerkadraagster die we op een landweg tegenkwamen vond het kennelijk niet erg dat ik haar fotografeerde.

Iedereen is aardig. Ze roepen 'Welcome!' 'Welcome in Egypt!'. En behulpzaam. Als we op straat de weg vragen, wordt er altijd iemand bij gevraagd die het wel weet of die Engels spreekt. Of ze lopen mee, zoals naar het internetcafe waar we nu zitten. De jongen die ons de weg wees gaf ons zijn kaartje met telefoon en e-mail, voor als we nog iets wilden vragen.
Hans fietst met een versleten achterband, beetje dom om zo te vertrekken. Een lekke band krijgen we niet heel. Een groep jongens - in een stadje tussen Cairo en Alexandrie - begeleidt ons naar de fietsenmaker. Een oudere man die werkt vanuit een klein rommelig hok. Hij knutselt een oude versleten band onder de mijne en wil er geen geld voor. Na enig aandringen accepteert hij 10 pond.

Lage prijzen hier: deel het aantal ponden door 8 en je hebt euro's. Gisteravond hadden we een heerlijk maal plus drankje en betaalden inclusief fooi 40 pond. De trein de laatste 30 km. naar Alexandrie: 12 pond. Voor onze kamer in het centrum betalen we 100 pond. (We geven de beheerder soms 5 of 10 pond als hij erin slaagt de fietsen uit onze handen te grissen en vier trappen naar beneden draagt; voor omhoog is er gelukkig een gammel liftje waar de fietsen net rechtop in kunnen). Koffie: 4-6 pond. Maar eten en onderdak tegen Europese prijzen kan ook. Je weet het nooit.
We zijn hier volslagen analfabeet. Bij een restaurant of cafe hangen geen prijzen en als ze er wel hingen zouden we ze niet kunnen lezen. Soms vraagt een slimmerik voor de koffie aan rjke buitenlanders 25 pond.

De Egyptenaren hebben ja gestemd bij het referendum: 77% was voor, bij een zeer hoge opkomst. Het betekent dat er vrij snel verkiezingen komen en dat nieuwe partijen dus weinig tijd hebben om zich goed voor te bereiden. Een Groene Partij zou hier hard nodig zijn! Maar daar is nu dus even geen kans op.
Onze Servas-contacten in Cairo hebben nee gestemd. Zij vonden het niet voldoende om een paar artikelen van de grondwet te wijzigen: alles moet anders! Hashem hier in Alexandria stemde ja. Maar zei erbij dat het eigenlijk niet uitmaakt: het gaat erom dat er vaart blijft in de democratisering. We zien hier veel mooie politieke graffitti!