Tjumen en verder
Door: addieenhans
Blijf op de hoogte en volg Hans Metz en/of Addie Niesthoven
07 Juni 2012 | Rusland, Zavodoukovsk
In Tjumen zijn we op tv. Dat komt zo: op weg erheen stopt een auto met een ouder echtpaar dat wil weten wat daar fietst. Yuri en Ljuba nodigen ons uit om bij hen te overnachten. Yuri blijkt een uitgever met veel contacten in de stad. Hij laat ons kennismaken met Natalja Zjukova van een van de twee plaatselijke tv-stations. Met Yuri en Ljuba moet ik het doen met mijn gebrekkige Russisch, maar Natalja spreekt Engels.
We spreken af de volgende ochtend bij de fontein in het park in het centrum. Ik vertel over een belangrijk doel van onze reis: Kemerovo en het museum Krasnaja Gorka (de Rode Heuvel). Dat museum is het vroegere woonhuis van de Nederlandse communist Sebald Rutgers. Die was 90 jaar geleden directeur van een organisatie die de basis legde van de industrialisatie van het Kuzbas-gebied, daarbij geholpen door veel ingenieurs en architecten uit Nederland en andere landen. Dat hele verhaal is nieuw voor Natalja - hoewel ze geschiedenis heeft gestudeerd. Waarschijnlijk past het beeld van buitenlandse hulp niet in het nationalistische beeld dat de meeste Russen van hun land hebben.
Aan Addie vraagt ze hoe het fietsen in Rusland bevalt. En wat ze van Rusland vindt en van de stad. De volgende ochtend zou het gesprek uitgezonden worden. Maar dan zijn we al weer onderweg!
Tjumen is een welvarende, grote stad met zo‘n 800.000 inwoners. Het ligt aan de rivier de Tura. Aan de oever wordt gebouwd aan een prachtige wandelboulevard met verschillende niveaus, trappen en kunstwerken: beelden die de geschiedenis van de stad laten zien. Tjumen is een booming city, vooral door de olie-industrie in het hoge noorden. Veel mensen werken daar een maand in een onherbergzaam klimaat en zijn dan een maand vrij en komen hier terug.
We fietsen de stad uit over de Ulitsa Respubliki. Zes banen voor de auto’s – daarvoor is ondanks protesten van bewoners een rij bomen geveld, vertelde Natalja. Maar ja, de vooruitgang.
Jammer dat ik niet meer mijn best heb gedaan bij de Russische les! Regelmatig worden we aangesproken. Waar komen jullie vandaan en waar ga je naartoe – daar kan ik wel op antwoorden. Boodschappen doen, de weg vragen en het antwoord begrijpen, dat lukt allemaal wel. Maar zodra het gesprek verder gaat moet ik afhaken. Alle Russische kinderen leren Engels op school en ook veel volwassenen hebben dat ooit geleerd. Maar ze vergeten het door gebrek aan oefening. Op de tv wordt alles nagesynchroniseerd in het Russisch en voor een vakantie hoef je dit enorme land ook niet uit.
Met een stevige wind in de rug fietsen we oostwaarts. Het weer is omgeslagen, niet meer zo heet als de eerste dagen. Prettig, ik heb liever 15 graden dan 30. Met die wind mee halen we gemakkelijk 120 km. vandaag. In het stadje waar we ‘s avonds aankomen zoeken we een hotel. Het een kost omgerekend 50 euro, het tweede 60 euro. Welke Rus kan dat betalen?
We hebben ervaren dat je in Rusland overal mag kamperen, dus we zetten onze tent neer in het midden van de stad bij het stationsgebouw, op een braak liggend veldje vol bloeiende kruiden. We zijn net in slaap als we bezoek krijgen van een barse agent. Hij maakt ons duidelijk dat we niet hier, maar wel daar – 20 meter verder, aan de andere kant van een hekje – mogen staan. Flauw.
Het is een herrie van rangerende treinen maar dat vinden wij niet erg, want we houden van treinen. We slapen prima.
We spreken af de volgende ochtend bij de fontein in het park in het centrum. Ik vertel over een belangrijk doel van onze reis: Kemerovo en het museum Krasnaja Gorka (de Rode Heuvel). Dat museum is het vroegere woonhuis van de Nederlandse communist Sebald Rutgers. Die was 90 jaar geleden directeur van een organisatie die de basis legde van de industrialisatie van het Kuzbas-gebied, daarbij geholpen door veel ingenieurs en architecten uit Nederland en andere landen. Dat hele verhaal is nieuw voor Natalja - hoewel ze geschiedenis heeft gestudeerd. Waarschijnlijk past het beeld van buitenlandse hulp niet in het nationalistische beeld dat de meeste Russen van hun land hebben.
Aan Addie vraagt ze hoe het fietsen in Rusland bevalt. En wat ze van Rusland vindt en van de stad. De volgende ochtend zou het gesprek uitgezonden worden. Maar dan zijn we al weer onderweg!
Tjumen is een welvarende, grote stad met zo‘n 800.000 inwoners. Het ligt aan de rivier de Tura. Aan de oever wordt gebouwd aan een prachtige wandelboulevard met verschillende niveaus, trappen en kunstwerken: beelden die de geschiedenis van de stad laten zien. Tjumen is een booming city, vooral door de olie-industrie in het hoge noorden. Veel mensen werken daar een maand in een onherbergzaam klimaat en zijn dan een maand vrij en komen hier terug.
We fietsen de stad uit over de Ulitsa Respubliki. Zes banen voor de auto’s – daarvoor is ondanks protesten van bewoners een rij bomen geveld, vertelde Natalja. Maar ja, de vooruitgang.
Jammer dat ik niet meer mijn best heb gedaan bij de Russische les! Regelmatig worden we aangesproken. Waar komen jullie vandaan en waar ga je naartoe – daar kan ik wel op antwoorden. Boodschappen doen, de weg vragen en het antwoord begrijpen, dat lukt allemaal wel. Maar zodra het gesprek verder gaat moet ik afhaken. Alle Russische kinderen leren Engels op school en ook veel volwassenen hebben dat ooit geleerd. Maar ze vergeten het door gebrek aan oefening. Op de tv wordt alles nagesynchroniseerd in het Russisch en voor een vakantie hoef je dit enorme land ook niet uit.
Met een stevige wind in de rug fietsen we oostwaarts. Het weer is omgeslagen, niet meer zo heet als de eerste dagen. Prettig, ik heb liever 15 graden dan 30. Met die wind mee halen we gemakkelijk 120 km. vandaag. In het stadje waar we ‘s avonds aankomen zoeken we een hotel. Het een kost omgerekend 50 euro, het tweede 60 euro. Welke Rus kan dat betalen?
We hebben ervaren dat je in Rusland overal mag kamperen, dus we zetten onze tent neer in het midden van de stad bij het stationsgebouw, op een braak liggend veldje vol bloeiende kruiden. We zijn net in slaap als we bezoek krijgen van een barse agent. Hij maakt ons duidelijk dat we niet hier, maar wel daar – 20 meter verder, aan de andere kant van een hekje – mogen staan. Flauw.
Het is een herrie van rangerende treinen maar dat vinden wij niet erg, want we houden van treinen. We slapen prima.
-
07 Juni 2012 - 16:44
Jim:
Leuke foto's en verslagen! Veel plezier en succes met het fietsen. -
07 Juni 2012 - 19:00
Janka:
Nou Hans, dat is toch wel iets als je de Russen kan vertellen over hun eigen geschiedenis. En je Russsich zal ook wel weer terugkomen, toch?
Kanjers zijn jullie beiden, in zo'n minuscuul tentje langs het spoor ..
Lieve groetjes, Janka -
08 Juni 2012 - 10:09
Vul Hier Je Naam In.:
Hallo Hans en Addie,
Bedankt weer voor de onderhoudende verhalen en de leuke foto's!!
Ook goed dat jullie goed weer hebben.
Is het waar dat jullie nog 75 dagen wegblijven?
Liefs,
Nanna -
09 Juni 2012 - 11:32
Yvonne Soudijn:
Wow, Hans en Addie, wat een eind weg zijn jullie weer! Nou aan Nederland mis je niet teveel op het moment.
Veel succes en leuke contacten gewenst,
Yvonne -
10 Juni 2012 - 05:45
Bri:
Het blijft boeien, wat jullie meemaken en dus te vertellen hebben!
Goede reis verder.
Groeten,
Bri
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
