Kamperen aan het Ladogameer

Ten noorden van Sint-Petersburg ligt het grote Ladoga meer. Hier vinden we een mooie kampeerplek. Er zijn in Rusland bijna geen campings, maar wel informele kampeerplekken, je moet ze alleen weten te vinden. Als we 's ochtends een eind het meer in wandelen/zwemmen (het blijft heel lang ondiep) zien we nog meer tenten tussen de struiken. Maar het mooiste plekje is wel aan het kleinere meer van Jessoila (140 km. voor Petrozavodsk). Hier blijven we een paar dagen. 's Middags komen moeders met kinderen baden, 's avonds wat jongeren, daarna zijn we alleen. Het voelt wel goed hier, we durven zelfs de boel achter te laten om 3 km. verder in het dorp boodschappen te doen en te gaan eten in de stolowaja (goedkoop eethuis).
Het is wel handig dat ik een beetje Russisch spreek. Maar dat mag ook wel, na al die uren bij juf Irina van de Haarlemse volksuniversiteit. Zo kan ik gewoon 'gdje ozero' (waar is het meer) vragen en hoef ik geen zwembewegingen te maken aan de kant van de weg.

Het probleem met fietsen in dit deel van Rusland is dat je soms de keus hebt tussen een redelijk geasfalteerde weg die vol is met auto's, of een rustige weg die een grindweg is vol kuilen en gaten. Toen we eerst de ene soort weg hadden gehad en toen de tweede, zijn we maar op de trein gestapt. We stappen uit in een stadje genaamd Suojarvi. Wat een puinhoop is het hier, de huizen rondom het station: oud, kapot en versleten. De straat langs het station is genoemd naar Yuri Gagarin - de eerste kosmonaut - zoals duizenden straten in Rusland. Wel een mens in de ruimte sturen maar een beetje onderhoud aan de huizen ho maar. Verder naar het centrum ziet het er wat beter uit.

De resterende 140 km. naar Petrozavodsk fietsen we in twee dagen. We hebben geluk: de weg is goed en ook nog redelijk rustig. Behalve als we de stad naderen. Petrozavodsk (zavod = fabriek, de fabriek van Peter, tsaar Peter de Grote) is de hoofdstad van Karelië. De entree is lelijk en rommelig, maar de stad zelf ziet er goed uit. Mooi gelegen aan het water en met diverse cultuurpaleizen, kunst op straat en levendigheid. Hier zitten we voor het eerst in een hotel. 's Avonds zitten we bier te drinken aan de waterkant, waar jongeren op muurtjes zitten en jonge vrouwen op naaldhakken flaneren.

De weg naar Murmansk is nog lang, dat halen we nooit in de twee weken die ons volgens het visum nog resten. Bovendien zit er een stuk bij waar volgens onze kaart 150 km. lang geen dorp is. Dus doen we vanuit Petrozavodsk weer een stuk met de trein. De fietsen en de meeste fietstassen gaan met de goederentrein, die zijn al onderweg. Over een paar uur vertrekt onze trein. Volgens de transportmedewerker van het station kunnen we met de uitgebreid ingevulde en gestempelde formulieren die hij voor ons klaar heeft gemaakt, onze spullen bij de bagageafdeling in Kem (aan de Witte Zee) afhalen. Als dat maar goed gaat...