Op één middag in drie landen

Begin van de middag is het er plotseling. De grens. Een paar jongemannen met een geweer over de schouder en een soort portiersloge. Paspoort laten zien, de brug over en toen was ik in Transnistrië. Een langgerekt gebiedje tussen Moldavië en Oekraïne ter grootte van een gemiddelde Nederlandse provincie. Een Russisch vazalstaatje dat zich in 1990 afscheidde van het kort daarvoor onafhankelijk verklaarde Moldavië.

Begroet werd ik door een stel zwarte zwerfhonden die luid blaffende om me heen renden maar die me verder niks deden. Toen ik even verder een foto maakte, werd ik aangesproken door een aardige man die me de gebruikelijke vragen stelde: waar kom je vandaan en waar ga je naartoe.

Daarna was er niets meer, alleen de weg. 24 kilometer geen dorp, geen huis, geen winkel ook. Nu had ik toch niets kunnen kopen want ze gebruiken hier de Russische roebel en die heb ik niet op zak.
Aan weerskanten een rij bomen en daarachter akkers. En lekker rustig, weinig verkeer. Het wegdek bestaat uit van die geasfalteerde betonblokken dus steeds die richels overdwars, dat is wel irritant.

Aan het eind wel een echte grens met douane en een grote overkapping. In Oekraïne aangekomen is er opnieuw niets, alleen een piepklein winkeltje waar ik water en koekjes koop.
Ik fiets nog even door en loop dan het land in en zet m'n tent op.