Italie
Door: AddieenHans
Blijf op de hoogte en volg Hans Metz en/of Addie Niesthoven
10 Juli 2015 | Italië, Triëst
In ruim twee weken fietsen we door Noord-Italië, van west naar oost: 900 kilometer. Vanaf Genua gaan we wel met de trein eerst een paar tunnels door om de ergste bergen te vermijden. Daarna ligt de Po-vlakte voor ons.
Het lukt slecht met onze gastadressen, dus we kamperen steeds. In Divieto moest een camping zijn: er stond een bordje met die naam met campingteken. En andere leuke dingen, zoals kampvuur en zwemmen. Maar wij konden de camping maar niet vinden. Toen hebben we de tent zo maar ergens neergezet. Later ontdekten we dat Divieto geen plaatsnaam is, maar 'verboden' betekent... Toen we erop zijn gaan letten, blijkt dat Italië vol staat met divieto-bordjes. 'Divieto d'accesso' natuurlijk, verboden toegang; en, merkwaardig, heel vaak 'divieto di caccia': jachtverbod.
Het is een duidelijke overgang van de Franse naar de Italiaanse Middellandse Zeekust: het laatste stukje Franse Riviera (Monaco) stinkt naar miljonairs; maar zo gauw je de grens over bent is het weer een gewone mensen-kust.
Het centrum van Genua ademt de grootsheid van het verleden. De vele palazzo's in de Via Garibaldi bijvoorbeeld; nu - toepasselijk - soms in gebruik als bankgebouw.
Het landschap is niet heel boeiend, maar de steden en dorpen waar we doorheen komen, maken alles goed. Veel Italiaanse steden hebben een kasteelachtig gebouw in het centrum. Dat geldt bijvoorbeeld voor Cremona. Het centrale plein is hier naar Stradivarius genoemd, de beroemde vioolbouwer van 400 jaar geleden. De naam kom je vaker tegen in de stad.
Italië eert zijn geschiedenis. Voor de kleine stad Brescello zijn dat de opnamen voor de films van Don Camillo, die hier plaatsvonden. Razend populaire films uit de jaren 50 tot begin jaren 60 van de vorige eeuw. Met de komiek Fernandel in de hoofdrol en de plaatselijke bevolking als figuranten. Er is een museum aan gewijd en de namen van Don Camillo en zijn tegenspeler Peppone zie je overal in de stad.
Italië kent veel apart aangelegde fietspaden en fietsroutes waar wij dankbaar gebruik van maken. Op de hoge dijken langs de rivier de Po zijn de fietsroutes duidelijk met bordjes aangegeven.
Het water stond laag toen wij er langs fietsten. We zagen brede zandbanken langs de oever. Aan de landzijde is soms aangegeven hoe hoog het water is gekomen in bepaalde jaren. In 1951 is een enorme overstroming geweest en daarna nog enkele keren.
We zijn nu in Trieste. Een grote stad met voorname oude gebouwen aan de havenkant. Over Trieste is na de Tweede Wereldoorlog lang onderhandeld: het toenmalige Joegoslavië maakte er ook aanspraak op. Niet zo gek: het ligt op een raar slurfje in het tegenwoordige Slovenië. Pas in 1975 kwam er een definitieve regeling over verdeling van het gebied.
Het is hier wekenlang heel heet geweest, 33 tot 37 graden. Elke dag drijfnat van het fietsen. Vannacht heeft geonweerd en gestormd en het is nu eindelijk een aangename temperatuur, onder de 30 graden.
Het lukt slecht met onze gastadressen, dus we kamperen steeds. In Divieto moest een camping zijn: er stond een bordje met die naam met campingteken. En andere leuke dingen, zoals kampvuur en zwemmen. Maar wij konden de camping maar niet vinden. Toen hebben we de tent zo maar ergens neergezet. Later ontdekten we dat Divieto geen plaatsnaam is, maar 'verboden' betekent... Toen we erop zijn gaan letten, blijkt dat Italië vol staat met divieto-bordjes. 'Divieto d'accesso' natuurlijk, verboden toegang; en, merkwaardig, heel vaak 'divieto di caccia': jachtverbod.
Het is een duidelijke overgang van de Franse naar de Italiaanse Middellandse Zeekust: het laatste stukje Franse Riviera (Monaco) stinkt naar miljonairs; maar zo gauw je de grens over bent is het weer een gewone mensen-kust.
Het centrum van Genua ademt de grootsheid van het verleden. De vele palazzo's in de Via Garibaldi bijvoorbeeld; nu - toepasselijk - soms in gebruik als bankgebouw.
Het landschap is niet heel boeiend, maar de steden en dorpen waar we doorheen komen, maken alles goed. Veel Italiaanse steden hebben een kasteelachtig gebouw in het centrum. Dat geldt bijvoorbeeld voor Cremona. Het centrale plein is hier naar Stradivarius genoemd, de beroemde vioolbouwer van 400 jaar geleden. De naam kom je vaker tegen in de stad.
Italië eert zijn geschiedenis. Voor de kleine stad Brescello zijn dat de opnamen voor de films van Don Camillo, die hier plaatsvonden. Razend populaire films uit de jaren 50 tot begin jaren 60 van de vorige eeuw. Met de komiek Fernandel in de hoofdrol en de plaatselijke bevolking als figuranten. Er is een museum aan gewijd en de namen van Don Camillo en zijn tegenspeler Peppone zie je overal in de stad.
Italië kent veel apart aangelegde fietspaden en fietsroutes waar wij dankbaar gebruik van maken. Op de hoge dijken langs de rivier de Po zijn de fietsroutes duidelijk met bordjes aangegeven.
Het water stond laag toen wij er langs fietsten. We zagen brede zandbanken langs de oever. Aan de landzijde is soms aangegeven hoe hoog het water is gekomen in bepaalde jaren. In 1951 is een enorme overstroming geweest en daarna nog enkele keren.
We zijn nu in Trieste. Een grote stad met voorname oude gebouwen aan de havenkant. Over Trieste is na de Tweede Wereldoorlog lang onderhandeld: het toenmalige Joegoslavië maakte er ook aanspraak op. Niet zo gek: het ligt op een raar slurfje in het tegenwoordige Slovenië. Pas in 1975 kwam er een definitieve regeling over verdeling van het gebied.
Het is hier wekenlang heel heet geweest, 33 tot 37 graden. Elke dag drijfnat van het fietsen. Vannacht heeft geonweerd en gestormd en het is nu eindelijk een aangename temperatuur, onder de 30 graden.
-
11 Juli 2015 - 17:35
Nanna:
Hallo Hans en Addie,
Weer bedankt voor jullie mailtje. Het is hier ook aardig warm geweest maar nu weer beter.
Ik ben nog wel even zoet met m'n gebroken schouder. Ja, hij bleek toch gebroken te zijn maar gelukkig niet gecompliceerd.
Veel plezier weer met jullie fietsen en kamperen.
Groet,
Nanna -
12 Juli 2015 - 19:49
Janka:
Hallo beiden,
Wat leuk dat jullie nu in Italie reizen. Ik begrijp alleen niet hoe je zo snel van pakweg Cremona in Triest gekomen bent. Als je door de Povlakte hebt gefietst zijn er toch tenminste stops in Ferrara geweest en noordelijker in Padua en Venetie!? Dus nu is het klaar, die 900 kilometer? Triest ligt in het uiterste Oosten
In het verslag lijkt het in korte tijd, maar misschien is het een compilatie achteraf.
Jammer dat je die Italiaanse kust met Cinque Terre niet deed. Het is er landschappelijk zo mooi.
Ik ben juist terug van een weekje Westhoek aan de Frans/Belgische grens, samen met vriendin Hannie. Ook daar was het zeer schoon, mooi en aangenaam. We zagen veel kunst in de wijde omgeving, maar het rijden naar de musea door die geel/groene velden, het was een 'verblijf in de tussentijd', al kijkend.
Ik zal wat foto's sturen voor een impressie, naar je mailadres, Addie.
Liefs, Janka
-
15 Juli 2015 - 15:08
Hans Metz En/of Addie Niesthoven :
Ha Janka,
We hebben toch een mooi stuk Italiaanse Riviera gefietst: van Ventimiglia tot Genua. Meestal langs de kustweg, dus met auto's langs ons razend. Maar ook over stukken oude spoorbaan, tot fiets- en wandelpad omgebouwd. Jammer van Cinque Terre, maar we waren klaar met de Middellandse Zee. Langs de Po fietsten we van Piacenza tot aan de Adriatische Zee. Venetie zijn we achterlangs voorbijgegaan, vanaf Chioggia over de eilanden. En dan via het oude Aquileia de bocht om naar Trieste. Dat waren de 900 kilometers! -
16 Juli 2015 - 09:59
Janka:
Waar bemoei ik me ook mee!
Maar, ik kijk het na op de kaart als je je route verslaat voor ons. En, over Italie verbeeld ik me een partijtje te kunnen meeblazen! Haha
Over de (schier)eilanden bij Venetie hoor ik graag nog eens! Zagen jullie de stad mooi liggen? En Aquileia moet ik op een gedetailleerdere kaart nazien.
Heel veel plezier op jullie unieke reis!
J
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
