Rome

Camping Tiber ligt aan de rivier in Prima Porta, een voorstad van Rome. Al om 7 uur fietsen we de camping op, met 78 km in de benen. Onze langste afstand tot nu toe. Ook vandaag weer veel hellingen. Maar de laatste kilometers gaan naar beneden.

We komen van het Lago di Vico, een kratermeer. Het water is kunstmatig verlaagd, zodat de vruchtbare grond gebruikt kan worden voor landbouw, in de vorm van uitgestrekte hazelnootplantages. Het is mooi hier; we fietsen het aanbevolen rondje om het meer. De kraterwanden rijzen hoog op om ons heen. De camping is van een padvindersclub; jonge mannen zijn aan het schieten met pijl en boog. De klim uit de krater, de volgende dag, is weer een krachttoer.

Op camping Tiber zijn veel Nederlanders, heel gezellig vinden we dat. Allereerst natuurlijk de 2 oude mannen uit Rijssen. Zij hebben Reitsma's Route naar Rome gedaan in de juiste richting: vanuit Nederland. Nu zit het er op voor hen. Nog even 'Rome onveilig maken', zoals ze zeggen, en zaterdag vliegen ze terug. Naar hun echtgenotes die, zoals de meesten, niet fietsen. Hans heeft geluk! We maken praatjes in het Nederlands met camper-echtparen en als Hans ligt te dutten na een dagwandeling door Rome, ga ik op bezoek bij de buren om wijn te drinken en de iPad op te laden. We hebben het goed met ons allen: niet meer werken en genoeg geld om de wereld door te trekken. Hans legt zich er niet zomaar bij neer: hij fotografeert zwervers en bedelaars. Niet dat dat helpt, maar het behoedt ons voor al te veel zelfgenoegzaamheid.

Van Rome bekijken we eerst de westelijke oever van de Tiber: het Vaticaan en de Vaticaanse musea. Dan hebben we dat maar gehad. Een 12 km lang fietspad langs de rivier brengt ons er direct heen. Voor de musea staan we bijna 2 uur in de rij. Wat we te zien krijgen is zo mooi, daar ben ik nu nog vol van. Op Rafael was ik al voorbereid door de tentoonstelling in Teylers Museum, deze winter. Dat waren alleen nog maar tekeningen, hier zijn zalen vol met zijn muur- en plafondschilderingen. Zalen vol marmeren beelden waar we met duizenden mensen doorheen trekken en de stampvolle Sixtijnse kapel waar suppoosten voortdurend sstt! roepen want het is hier nogal heilig.
We moeten denken aan onze pas overleden vriend Jeroen ten Berge. Die kwam niet in kerken en paleizen, maar schilderde wel de binnenkant van zijn eigen huis helemaal vol. We hebben een werkje van hem staan, dat we koesteren.

En dan de Trevi fontein! Kennen jullie die beroemde scène uit de film La Dolce Vita, waar Anita Ekberg het water instapt en Marcello Mastroianni er achteraan gaat. 's Nachts, helemaal verlaten (zie youtube). Moet je nu eens zien...

Op zaterdag willen we met de trein naar Napels en Pompeii. Door materiaalpech en onhandigheid komen we de camping niet af. Een binnenband en bijna al onze plakkers gaan er doorheen voordat ik het venijnige stukje metaal ontdek in mijn buitenband. We doen een grote was en gaan uitgebreid uit eten in een supereenvoudig Turks restaurant. Op zondagochtend fietsen we naar Station Termini voor het boemeltje (daarin mogen fietsen mee) naar Napels.