Onze eerste fietsdag

Dit is onze 7e dag in Italië, en we beginnen ons op ons gemak te voelen. Deze reis was minimaal voorbereid; onze hoofden waren ergens anders. Mijn moeder reist stilletjes met ons mee: ze zou Italië geweldig hebben gevonden.

Vannacht logeerden we bij Maria en Giancarlo. Hier is het doodstil. Het oude huis staat een stuk buiten het dorp Barberino. We bellen Maria als we in Barberino zijn aangekomen. Over de 43 km vanaf Firenze hebben we dan ruim 5 uur gedaan, helling op helling af en we zijn uitgeput. Maria zet al onze tassen in haar auto, en opgelucht rijden we achter haar aan. De laatste steile hellingen nemen we nu fluitend. 

Het is praten met handen en voeten, want Giancarlo spreekt alleen Italiaans en Maria niet zo veel Engels. Toch lukt het om grapjes te maken over de dikke balken in het plafond, waarin ik termietengaatjes zie, en de antieke tafels en stoelen die Giancarlo restaureert. En we praten over het eten. We krijgen spaghetti met pesto en kaas en olijfolie, en de wijn die Giancarlo zelf heeft gemaakt: chianti. 

Praten over het eten hebben we geleerd in Bologna, van onze Servasvrienden Rodolfo en Paola. Mijn idee voordat ik naar Italië kwam was, om iedereen te vragen op wie hij of zij gestemd heeft, en waarom. Ik vind de politieke situatie in Italië volstrekt onbegrijpelijk. Maar Rodolfo en Paola leerden ons dat het hier vaak als onbeleefd wordt beschouwd, praten over politiek. En zeker aan tafel. In zekere mate geldt dat ook voor religie, maar dat ligt toch minder zwaar. Over eten dus. De tweede avond in Bologna hebben wij gekookt op z'n Nederlands, met een overdaad aan groenten en fruit. 

Over gewone maatschappelijke kwesties praten lukt wel. We lunchen met Roberta. Zij is al twee jaar werkloos en omdat de WW in Italië maar 1 jaar duurt, houdt ze zich in leven met kleine baantjes. Ze werkte 20 jaar bij een uitgever. Nu geeft ze onder meer gitaarles aan kinderen, en voor 6 euro per uur doet ze kantoorwerk voor een sociale instelling. Gelukkig kan ze dankzij Servas nog wat reizen. Aan tafel hebben we het over de economie, maar ook over muziek en dans.

Sienna, 16 april
De tweede fietsdag is bijna net zo zwaar als de eerste, en net zo kort. We doen als de Italianen en houden een lange middagpauze. Hans slaapt op een bankje in de schaduw. Ons plan is om langzaam naar Rome toe te tuttelen, te wennen aan de heuvels en bergen, en vanaf Rome via Venetië terug naar huis te fietsen. Het Toscaanse landschap is precies zo fantastisch als iedereen altijd zegt, de pasta's zijn heerlijk, koffie is overal te krijgen en altijd uit de kunst. 

De tent staat op een bloemenweitje op de nog stille stadscamping van Sienna. We kijken op tegen de stad die op een heuvel ligt, genieten van de vogels en de zon en bereiden ons voor op de derde fantastische stad, met schitterende paleizen, kerken en musea, pleinen, nauwe straten, en kunst. Naar dat laatste ga ik alleen kijken. Hans gaat liever kranten lezen in de bibliotheek. En ijsjes eten op het fantastische Campo plein.