Fietsen langs de autoweg

Als fietser sta je soms voor een dilemma. Neem ik de grote weg, die beter te fietsen en korter is, maar wel met meer verkeer. Of de rustige kleine weg, met slechter wegdek, meer hellingen en een langere afstand?
Voor mij was het duidelijk. Fietsen in Oekraïne is al zwaar genoeg en ik wilde er niet zo lang over doen om in Kiev aan te komen.
De weg is inderdaad goed te fietsen, er is voldoende ruimte en de drukte, als je bedenkt dat dit de verbindingsweg is tussen de twee grootste steden van Oekraïne, valt mee. Maar saai...

Langs de wegen van Oekraïne staan talloze bosjes kleurige kunstbloemen. Vaak met een hekje eromheen en soms met de afbeelding van degene die zich hier heeft doodgereden. Bijna allemaal jonge mannen van in de twintig. Voor de overlevende automobilisten is dat absoluut geen waarschuwing. Die blijven gewoon doorjakkeren.
Nu moet ik nog zien dat ik niet eindig als een bosje kunstbloemen.

Er vallen niet alleen dooie mensen langs de weg, ook dooie beesten. Honden vooral. Hoeveel hondenlijken ik de afgelopen weken niet heb gezien! In alle staten van ontbinding.

Ergens langs de weg, kort voor Poltava, had ik een verrassing. Een groot bord kondigde een monument aan, in het Oekraïens en het Engels. Deze keer geen, al of niet pompeus, oorlogsmonument. Nee, een 'Herdenking van de slachtoffers van de repressie van de jaren 30 van de XXste eeuw'.
Mooi dat ze dat doen. Ik had zoiets nog niet eerder gezien.