Oekraine 2
Door: Addie en Hans
Blijf op de hoogte en volg Hans Metz en/of Addie Niesthoven
27 Juli 2013 | Oekraïne, Kiev
Kiev is een grote stad met brede boulevards. De belangrijkste is de Kresjatik, die uitkomt op de Maidan Nezaleznosti, het Onafhankelijkheidsplein. Op de Maidan staat een groepje mensen te betogen. Het gaat over politiegeweld. Een maand geleden is in een dorp een jonge vrouw door politieagenten mishandeld en verkracht, en hun superieuren maken er geen werk van. De 29-jarige vrouw ligt nog in het ziekenhuis. De mensen van het dorp zijn naar de hoofdstad gelopen en staan nu op het centrale plein. Hun actie is inmiddels uitgegroeid tot een algemeen protest tegen het politiegeweld.
Even verder op de Kresjatik staat een rij tenten, bewoond door aanhangers van ex-president Julia Timosjenko. Bogdan uit Lviv had ons al verteld: de huidige president Janoekovitsj houdt haar gevangen omdat zij in vrijheid een te grote bedreiging voor hem zou betekenen. We zien vlaggen en een groot portret van Timosjenko met het aantal dagen dat ze al gevangen zit: 715.
We rijden langs de rivier de Dnjepr, langs de kade waar het vol zit met hengelaars, en terug langs de hoge oever door het park tussen de rivier en de stad. We komen langs het beeld bij het oorlogsmonument, een gigantische vrouwenfiguur (62 meter hoog) die een zwaard en een schild opheft. Bouwkundigen beweren dat het beeld topzwaar is en dat zwaard en schild ooit naar beneden komen.
Een andere bezienswaardigheid is een grote villa, die een excentrieke rijkaard rond 1900 heeft laten bouwen. De gevel is helemaal volbehangen met dierenfiguren en zeemeerminnen. De beelden zijn van beton gemaakt, dus nogal grof uitgevoerd. Beton was nieuw in die tijd, het was het materiaal van de toekomst. De straat is afgezet, want recht tegenover is het immense gebouw van de president. We mogen er alleen met de fiets aan de hand langs.
Eten doen we net als in Lviv bij Puzata Khata, een keten met traditioneel Oekraïens eten, lekker en goedkoop.
De volgende dag willen we een paar musea bezoeken, maar de meeste zijn dicht: maandag! Voor het museum gewijd aan de hongersnoden staat een ontroerend beeldje van een broodmager meisje. Oekraïne heeft in de twintigste eeuw drie hongersnoden gekend, de ergste in 1932-33, bewust georkestreerd door Stalin (3,9 miljoen doden!). Daar hadden we wel meer over willen weten. Hoe en waarom?
We komen terecht op een terrein vol blinkende kerken, daar vlakbij. Op dit terrein is een klein museum, gewijd aan muziek en theater. Heel mooi ingericht, met toelichting in Oekraïens, Russisch en Engels. Uit vergelijking blijkt dat het Oekraïens, hoewel verwant aan het Russisch, toch aanzienlijk daarvan verschilt. Onder Stalin werd in de jaren 30 verboden om in het theater het 'kleinrussisch dialect' te gebruiken; en waarschijnlijk niet alleen daar. Dat verklaart wel iets van de verbetenheid van velen om het Oekraïens als enige landstaal aan te houden, ondanks de grote Russisch sprekende minderheid.
Het is niet handig om 's avonds in een stad aan te komen, hebben we gemerkt. Gelukkig is er nog plek in de nachttrein naar Dnjepropetrovsk in het oosten. Nu reizen we weer gewoon derde klas, in een grote volle wagon. Om 7 uur 's ochtends komen we er aan. Van deze stad zien we alleen het stationsplein. Een paar uur later reizen we door naar Donetsk. Vandaar fietsen we naar Rusland. Maar eerst houden we een korte strandvakantie aan de Zee van Azov. Daarover meer in het volgende bericht.
Even verder op de Kresjatik staat een rij tenten, bewoond door aanhangers van ex-president Julia Timosjenko. Bogdan uit Lviv had ons al verteld: de huidige president Janoekovitsj houdt haar gevangen omdat zij in vrijheid een te grote bedreiging voor hem zou betekenen. We zien vlaggen en een groot portret van Timosjenko met het aantal dagen dat ze al gevangen zit: 715.
We rijden langs de rivier de Dnjepr, langs de kade waar het vol zit met hengelaars, en terug langs de hoge oever door het park tussen de rivier en de stad. We komen langs het beeld bij het oorlogsmonument, een gigantische vrouwenfiguur (62 meter hoog) die een zwaard en een schild opheft. Bouwkundigen beweren dat het beeld topzwaar is en dat zwaard en schild ooit naar beneden komen.
Een andere bezienswaardigheid is een grote villa, die een excentrieke rijkaard rond 1900 heeft laten bouwen. De gevel is helemaal volbehangen met dierenfiguren en zeemeerminnen. De beelden zijn van beton gemaakt, dus nogal grof uitgevoerd. Beton was nieuw in die tijd, het was het materiaal van de toekomst. De straat is afgezet, want recht tegenover is het immense gebouw van de president. We mogen er alleen met de fiets aan de hand langs.
Eten doen we net als in Lviv bij Puzata Khata, een keten met traditioneel Oekraïens eten, lekker en goedkoop.
De volgende dag willen we een paar musea bezoeken, maar de meeste zijn dicht: maandag! Voor het museum gewijd aan de hongersnoden staat een ontroerend beeldje van een broodmager meisje. Oekraïne heeft in de twintigste eeuw drie hongersnoden gekend, de ergste in 1932-33, bewust georkestreerd door Stalin (3,9 miljoen doden!). Daar hadden we wel meer over willen weten. Hoe en waarom?
We komen terecht op een terrein vol blinkende kerken, daar vlakbij. Op dit terrein is een klein museum, gewijd aan muziek en theater. Heel mooi ingericht, met toelichting in Oekraïens, Russisch en Engels. Uit vergelijking blijkt dat het Oekraïens, hoewel verwant aan het Russisch, toch aanzienlijk daarvan verschilt. Onder Stalin werd in de jaren 30 verboden om in het theater het 'kleinrussisch dialect' te gebruiken; en waarschijnlijk niet alleen daar. Dat verklaart wel iets van de verbetenheid van velen om het Oekraïens als enige landstaal aan te houden, ondanks de grote Russisch sprekende minderheid.
Het is niet handig om 's avonds in een stad aan te komen, hebben we gemerkt. Gelukkig is er nog plek in de nachttrein naar Dnjepropetrovsk in het oosten. Nu reizen we weer gewoon derde klas, in een grote volle wagon. Om 7 uur 's ochtends komen we er aan. Van deze stad zien we alleen het stationsplein. Een paar uur later reizen we door naar Donetsk. Vandaar fietsen we naar Rusland. Maar eerst houden we een korte strandvakantie aan de Zee van Azov. Daarover meer in het volgende bericht.
-
28 Juli 2013 - 11:39
Gaby:
Wat een mooie verhalen en foto's weer, zus en zwaag.
Maar toch, ik zou er triest van worden. Er is nog zoveel oneerlijkheid en ongelijkheid daar, zou me alleen maar boos maken als ik daar rond zou lopen.
Ik moest lachen om de foto van de agent op hakken. Hoe moet zij nu achter boeven aan op die kinderkopjes? Lekker praktisch.
Enne, die nachten derde klasreizen, ben je 's morgens toch helemaal gebroken?
Maar nu lekker aan het strand dus. Dat wordt genieten!
Ik blijf jullie volgen.
Heel veel plezier nog en tot de volgende keer maar weer.
Jezusteropeenhoutvlot -
28 Juli 2013 - 15:56
Nanna:
Hallo Hans en Addie,
Welbedankt voor het leuke verslag en de mooie foto's!
Ja, ik vroeg met ook al af hoe jullie dat doen als je de hele nacht gereisd hebt en je weer verder moet.
Dan toch even uit rusten.
Veel plezier verder en geluk.
Nanna -
31 Juli 2013 - 09:16
Hans Metz En/of Addie Niesthoven :
We slapen prima in zo'n smal schuddend bedje, hoor. Alleen een beetje korter dan gewoon. Een oud bed in een muf kamertje waar het raam niet open kan, dat is pas erg! Onze eigen tent, en dan neergezet aan de rand van een klif, uitkijkend over de zee van Azov, dat is pas goed slapen. Daarover de volgende keer. -
31 Juli 2013 - 11:07
Janka:
Nu zie ik het, Russisch en Engels als talen. Mijn vraag uit de andere reactie is hiermee beantwoord. Ik las jullie berichten in omgekeerde volgorde. Ook omdat ze niet helemaal keurig op een rij bij mij arriveerden? Ik even niet gelezen had omdat ik zelf weg was? Mijn vraag over kunstzinnig commentaar blijft gehandhaafd, ofschoon ik wel begrijp dat politieke interesse voorrang heeft in jullie hersenpannen..
Maar, erg leuk weer, al deze verslaglegging en observaties..
J
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
