Heksenketel Hanoi

We fietsen over de Rode Rivier! Hanoi is met 7 miljoen inwoners een grote, vieze en lelijke stad, maar onze aanfietsroute is prima. Kilometers gaan we over een verkeersarme hoge dijk. Rechts vooral stadsuitbreiding, links woonwijken in de uiterwaarden, zo veel dat de rivier nauwelijks te zien is. De honderd jaar oude spoorbrug heeft aan weerskanten ruimte voor brommers en fietsen, en komt uit in het oude centrum. En daar moet je wezen als toerist, hebben we meermaals gehoord en gelezen.

De smalle straatjes in de oude binnenstad zijn overvol met mensen, brommers, straatverkopers, souvenierwinkeltjes, eetstalletjes. Voortdurend worden we vriendelijk toegeroepen door fietstaxibestuurders. Ze hebben best veel klandizie. Regelmatig zien we twee dikke toeristen voorop de laadbak, de tanige Vietnamees achter hen stoer trappend. De winkeltjes zien er vaak leuk uit, maar als je naar boven kijkt, zie je het verval. Wanneer stort deze hele binnenstad in elkaar?

Gisteravond deden we er lang over om de 200 meter te overbruggen van restaurant naar hotel. De straatjes stonden helemaal potdicht met stilstaande en heel langzaam bewegende scooters; en een enkele auto. Iedereen schuift meteen door naar elk klein open plekje.

Het is warm en de zon komt alleen af en toe door het grijze wolkendek. We zien overal toeristen, maar wij zijn met ons allen ook op de meest toeristische plekken zwaar in de minderheid. Er zijn zo veel mensen hier! Alleen in het Waterpoppen Theater zijn louter toeristen. Het is prachtig. Orkest en zang aan weerszijden van het podium, dat uit water bestaat. De poppen worden bespeeld door acteurs achter de schermen, die zelf ook tot hun middel in het water staan.

In het hotel vragen ze ons: hoeveel kinderen hebben jullie? Wonen ze nog bij jullie in huis? Wie moet er dan voor jullie zorgen als jullie gebrekkig worden? Hier krijgt bijna niemand pensioen, begrijpen we. Dus moet je nog steeds veel kinderen maken.

In het Museum van de Revolutie zien we hoe de Vietnamezen zich heldhaftig maar meedogenloos hebben verzet tegen de Franse kolonisator, tegen de Japanse fascisten en de Amerikaanse agressors. Tegelijk is er op dit moment een vriendschapsfestival gaande: tientallen dansgroepen van jonge mensen uit Japan treden op bij het Hoan Kiem meer. Ze dragen traditioneel ogende kleding en hun dansen zijn stoer.

Een verademing: in het weekend mogen er geen auto's en brommers rondom dit meer rijden. Jongeren zitten op straat spelletjes te doen, kleine kinderen rijden rond in speelgoedauto's.

Morgenochtend vroeg laten we ons met fietsen en al naar het vliegveld rijden. In 1 lange saaie reisdag zullen we weer terug zijn in Europa, Nederland, Haarlem. We zijn benieuwd hoe snel ons leven weer gewoon zal zijn, zoals altijd... Daar hebben we heel erg veel zin in.