De dagen na Novopolatsk kamperen we aan meertjes, plekken die Misja op de kaart heeft aangegeven. De eerste keer tussen de Russen, de tweede keer op een plekje helemaal alleen. Hier horen we van de vliegramp in Oost-Oekraïne, waarbij zoveel Nederlanders zijn omgekomen. Misja belt ons erover. Wat een schoften. (Inmiddels lazen we dat de oppositionele krant Novaja Gazeta zich erover heeft verontschuldigd; onze vriend Dmitri uit Kalmukkië stuurt ons ook een sorry-mailtje. Een mooi gebaar).

De stad Vitebsk heeft een klein historisch centrum dat is ingericht op toeristen, met terrasjes en souvenirkraampjes. Om te overnachten hebben we de keuze tussen een slaapzaaltje in een hostel met nog 6 Russische jongemannen, en een 3-sterren hotel. Ik besluit dat het voor de jongemannen niet leuk is om de ruimte te delen met een schaars geklede oma (ik heb geen pyjama). En het is heerlijk om weer eens luxe te ervaren!

We bezoeken een wassenbeeldententoonstelling. Daar staan Jeltsin en Poetin, Iwan de Verschrikkelijke, de laatste tsaar Nicolaas II. Veel Russische schurken. En ook de grote schrijver Poesjkin, samen met vrouw Natalja en de man die hem in een duel heeft gedood, de Nederlander Georges d'Anthes.
Het is leuk om in het woonhuis van Marc Chagall de tekeningen te zien van het interieur waar we tegelijk middenin staan. Er is ook een Chagallmuseum. Daar komen we aan 40 minuten voor sluitingstijd, de dames staan op het punt om te vertrekken. Hans kan fantastisch op zijn strepen staan; er vallen harde woorden en ze slaan met deuren, terwijl wij genieten van de tekeningen.

Na Vitebsk kamperen we weer een paar keer. Het is hier dun bevolkt. We fietsen lange stukken door het bos. De wegen zijn redelijk goed, maar kaarsrecht, beetje saai. In de dorpjes krijgen we geen koffie, er is geen cafe, maar een winkel is er altijd wel. Een keer zelfs een eetkraam met vette happen. De andere bezoekers van de kraam eten trouwens niet: er staan bier- en wodkaflessen op tafel.

Met onze WarmShowers-vrienden in Mogilev communiceren we voornamelijk via Google Translate op hun smartphones. Leuke speeltjes zijn dat: je kunt inspreken en de vertaling lezen of horen, en zelfs een tekst fotograferen en die vertalen. Leuke jongens ook, van de Fietsclub Mogilev. Snelle twintigers in fietspakjes en met de nieuwste gadgets. Een van hen is net verhuisd, en we kunnen in zijn oude flat, hij heeft tot eind van de maand de huur betaald. Het is een totaal versleten eenkamerappartement op vierhoog zonder lift, dus lekker sjouwen met de fietsen; maar voor ons een luxe onderkomen. We krijgen een city-tour langs kerk, klooster, oorlogsmonument, en terug door de Leninskaja, een lange voetgangersstraat met winkels en terrasjes.

Van hieruit willen we naar het westen, naar Minsk. We rijden langs de Dnjepr en moeten een omweg maken over de grote weg, omdat er over een afstand van zo'n 80 km geen brug is over de Berezina. Het is weer lekker zwemmen en kamperen bij een meertje.