Via Moskou naar huis
Door: addieenhans
Blijf op de hoogte en volg Hans Metz en/of Addie Niesthoven
13 September 2013 | Rusland, Moskou
In Moskou komen we terecht in een buitenwijk met hoge flats. Een luxe flat, een hek eromheen en een bewaker; aan de rand van een park en water. Onze gastheer is een bijzondere man. Politiek geïnteresseerd, dat vinden wij niet erg, dat zijn we ook. Maar deze heeft wel heel reactionaire en xenofobe standpunten, die hij verkondigt met een harde stem, zichzelf soms ondersteunend door met zijn vuisten op tafel te slaan. Addie gaat er beleefd tegenin, ik geef het al gauw op. Het gaat onder meer over de oprukkende immigranten uit de Kaukasuslanden (die in Moskou het vuile werk doen, hebben we op onze vorige reis kunnen constateren), die de Russen overvleugelen omdat ze meer kinderen krijgen. Hij is intelligent, hij lepelt voortdurend feiten en cijfers op die zijn betoog moeten ondersteunen. Het gaat ook over de Europese Unie, die verkeerd in elkaar zit en over de werkloze jongeren in Spanje, die te lui zijn om te werken. Vreemd, meestal zijn onze Servas-contacten van die vriendelijke progressieve mensen.
We vragen wat hij voor zijn werk doet. Hij bemiddelt in bouwmaterialen. Op de laptop laat hij een paar gebouwen zien waar hij aan heeft meegewerkt. Kastelen van huizen zijn het. Wie wonen daar, vragen we. ‘Corrupte politici’, is het laconieke antwoord. Ongelooflijk. Iedereen in Rusland klaagt over de corruptie bij de overheid, de meeste mensen stemmen niet omdat de kandidaten toch alleen maar zakkenvullers zijn. En onze gastheer werkt mee aan dit systeem en er pikt er zelf een flink graantje van mee.
We zijn hier twee nachten, we fietsen rond het meer en langs oude huizen van een dorpje dat door Moskou is opgeslokt. De dag van vertrek – we vliegen van Moskou naar Amsterdam – hebben we een lange en onaangename tocht door het drukke en regenachtige Moskou. Wat een stank en lawaai, wat een drukte. We moeten naar het Beloruski Vakzal, vandaar gaat de trein naar het Sjeremetjevo vliegveld.
Van hier loopt alles gesmeerd. Alleen... bij het instappen zien we hoe een man moeilijk zit te manipuleren om onze fietsen achterin het vliegtuig te krijgen. Als we ze terugkrijgen op Schiphol is bij een ervan de lamp afgebroken, de kabeltjes zitten helemaal door elkaar, en een van de remblokjes zit tegen een band geklemd. Ik kan er nog net mee lopen. Gelukkig kunnen we met de trein naar huis.
Als we in Haarlem onze straat inlopen, is buurvrouw Slavica net bezig onze stokrozen op te binden. Ons huis, de straat, alles is mooi, schoon en heel. De komende maanden blijven we hier, nemen we ons voor. Lekker comfortabel!
-
13 September 2013 - 12:51
Michael:
Leuke afsluitende zin ;-) -
13 September 2013 - 13:01
Heleen Witte:
Welkom thuis! -
15 September 2013 - 14:17
Janka:
Hoi Hans,
Heb je nagekomen bericht met interesse gelezen. Kan me voorstellen hoe je baalde van jullie gastheer daar, het overvolle Moskou en het feit dat je fiets met onvoldoende zorgvuldigheid ingeladen werd. En hoe blij je was op je eigen adres weer een geordende, welwillende en comfortabele omgeving aan te treffen. Als ik een middagje op natte schoenen buiten moet lopen ben ik ook de volgende dag ziekjes, zoals nu. Haha, maar toch. Enfin, ook bewondering voor hoe jullie zo'n reis klaren. De onverwoestbare en immer (?) beleefde Addie een baken in de wildernis..
Ben je inmiddels weer in je gewone doen?
Veel liefs voor jullie beiden,
Janka
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley