Regen

Natuurlijk zijn we erop voorbereid. De kleding is waterdicht, de tent groot genoeg om in te eten en om er ook overdag in te verblijven. Maar na een paar natte dagen beginnen we te hoesten en te niezen. Koud en klam voelen we ons. We hebben een huis nodig, met een dak en meubels en warmte. Als we net in Assisi zijn aangekomen, in de heftigste regenbui tot nu toe, bel ik Roberto in Citta di Castello. Kunnen we eerder komen? We komen met de trein.
Geen probleem, zegt hij. De sleutel ligt onder de mat, maak het jezelf gemakkelijk. Ik kom pas 's avonds laat thuis van mijn werk.

In Citta di Castello blijven we 3 dagen en we knappen langzaam op. Hans blijft een dag in bed en ik bekijk het stadje. Er is een toren waar je op kunt klimmen, een paar musea, kerken en oude smalle straatjes. Ook een Fair Trade winkel! Die heeft Roberto al weer 10 jaar geleden opgericht met een paar vrienden. De winkel draait op vrijwilligers en loopt goed. Ik koop er slaafvrije chocola en een kadootje voor onze gastheer.

Naast zijn werk in de psychiatrie en de winkel zit Roberto ook nog in de gemeenteraad. Italia dei Valori (Italië van de Waarden) is zijn partij, opgericht door Antonio di Pietro, de openbaar aanklager die 20 jaar geleden spraakmakend was in zijn strijd tegen de corruptie. Jammer genoeg is Di Pietro zelf ook in opspraak gekomen (hij blijkt 8 huizen te bezitten - voor andere politici hier geen probleem, maar je imago van onkreukbaar is weg). Man en partij waren een, de volgende keer zullen ze de kiesdrempel niet halen.

In het huis van Roberto staat de televisie bijna altijd aan, op een nieuwszender. We proberen wat te volgen van de niet aflatende stroom commentaren en beschouwingen over de rechtszaken tegen Berlusconi. De vier jaar gevangenis waartoe hij was veroordeeld wegens corruptie, is in het eerste hoger beroep bevestigd. Maar hij kan nog een keer in beroep. In de zaak Ruby krijgt hij 6 jaar. En dan loopt er nog een strafzaak. Het lijkt zijn populariteit niet te schaden. Er is geen onafhankelijke pers in Italië: de nieuwszenders zijn ofwel van Berlusconi (3 kanalen) ofwel van de staat met mensen van Berlusconi in de leiding. Al 20 jaar roept hij dat de rechters allemaal communisten zijn, en kennelijk willen veel mensen dat graag geloven. Kranten zijn in overgrote meerderheid ook niet onafhankelijk, maar verbonden met politieke partijen of andere belangen. De 5 Sterren-beweging van Beppe Grillo is dan ook echt een doorbraak. Deze mensen verzetten zich tegen de gehele verrotte politiek en laten zich (vooralsnog natuurlijk) niet inpakken.

Na 3 dagen gaan we terug naar Assisi. We willen onze route helemaal rijden en dit pelgrimsstadje helemaal zien. De basiliek van Franciscus, de kerk van Clara, het kasteel hoog boven de stad en beneden op de vlakte het kleine kerkje van Franciscus, dat door de prots- en praal-bisschoppen in ingebouwd in een enorme cathedraal vol muur- en plafondschilderingen, beelden, kleuren en goud. Franciscus zal zich vaak hebben omgedraaid in zijn graf - ook hier te bezichtigen - als hij zag hoe de kerk omgaat met zijn boodschap van eenvoud en soberheid. We zien een pelgrim op blote voeten, monniken in bruine jurken met een touw om hun middel, een processie waarbij een metalen beeld van de kerk beneden naar een kerk boven in de stad wordt vervoerd, met muziek en verklede mensen.

De zon schijnt weer, en Hans krijgt applaus van een groepje oudere toeristen als hij in die stad puffend en hijgend de extreem steile straatjes op fietst. Hans is gewoon te lui om te lopen, maar dat weten die mensen niet. Zonder bagage natuurlijk. Die ligt in een hostel, want als het regent, kamperen we even niet.